[1] Kf. Friedrich freut sich über den Brief des Mgf. Francesco II. von Mantua vom 4. Dezember 1517 aus Mantua, den er gestern erhielt. [2] Die Bitte Kf. Friedrichs um Reliquien [#] sollte nicht dazu führen, Mantua zu berauben oder einen ganzen Körper eines Heiligen zu erhalten, sondern betraf einige Partikel. Diese sollen in der Allerheiligenstiftskirche in Wittenberg dem Wohl aller Christen und der dauerhaften Erinnerung an die Verbundenheit der Dynastien Mantua und Sachsen dienen. [3] Bereits viele Päpste, Ks. Maximilian, einige Kardinäle, der König von Ungarn und Könige von Frankreich sowie viele andere christliche Fürsten und Adlige beschenkten Kf. Friedrich und seine Vorfahren mit Reliquien. [4] Kf. Friedrich dankt Mgf. Francesco II. von Mantua für die Verhandlungen mit seinem Bruder Kard. [Sigismondo Gonzaga] und die Zustimmung, Kf. Friedrich einige Reliquien zu schicken. [5] Kf. Friedrich bittet nochmals um Partikel, die über die Leute der Fugger in Rom zu ihm gelangen können.

[1] Salutem plurimam. Literis vestrae pietatis, princeps illustris et consanguinee charissime, ad nos Mantuae IIII. decembris anni superioris MDXVII datis et a nobis heri acceptis nihil nobis inpraesentiarum est iucundius utpote plenis vestri erga nos studii et amoris. [2] Caeterum nihil minus vel voluimus vel petivimus, quam ut pietas vestra civitatem suam venerabilibus divorum reliquiis propter nos nudaret vel ut integrum alicuius sancti corpus nobis muneri mitteret. Sed ut particulas saltem aliquas venerabilium reliquiarum nobis benevole impertiret ex suo principatu, quem non dubitamus hoc piarum et sacrarum opum genere esse florentissimum. Haec igitur petitionis nostrae meta fuit, ut consequeremur a vestra pietate aliquas sacrarum reliquiarum particulas, quae in ecclesiam omnium sanctorum civitatis et arcis nostrae electoralis Vuittenbergae collocatae, non minus communi christianorum saluti, quam perpetuae propinquitatis nostrae memoriae, quae inter illustres domus mantuanam et saxonicam multis abhinc temporibus est insignis et praecip[ua] prodessent. [3] Ita enim al[iqu]ot pontif[ici]s maximi, ita serenissimus et invictissimus dominus Maximilianus romanorum imperator Augustus, dominus noster clementissimus, ita nonnulli reverendissimorum sanctae romanae ecclesiae cardinalium, ita rex Daciae, ita aliquot reges Gallorum, ita alii multi principes et optimates christiani, non minus maiores et parentes nostros quam nos reliquiis venerabilibus donaverunt. [4] Quapropter gratias pietati vestrae habemus, quod non solum nobis pientissime responderit, sed etiam benevolentissime cum reverendissimo in Christo, illustri principe, sanctae romanae ecclesiae cardinale, fratre suo germano, consanguineo nostro amantissime egerit, ut consenserit pro sua beneficentia vel praecipua nobis aliquas mittere reliquias. [5] Quod ergo reliquum est, rogamus vehementer, ut venerabiles reliquias non integras, sed particulas aliquot earum e suo principatu quantulascumque nobiscum pie et benevole comunicet et nonnullas particulas reliquiarum a fratre suo germano domino cardinale consanguineo nostro charissimo impetratas [acceptasque] Fuggariorum ministris et factoribus Romae degentibus transmittat ex urbe ad nos mittendas. Hoc enim erit nobis omnium gratissimum et mansurum in aede divorum omnium quicquid pietas vestra miserit reliquiarum veluti perpetuum monumentum eius, quae inter utrumque nostrum intercedit et amiciciae et cognationis coniunctissimae. Valeat pietas vestra una cum suis omnibus et optime et diutissime.
Zitierempfehlung:
Nr. 683. In: Briefe und Akten zur Kirchenpolitik Friedrichs des Weisen und Johanns des Beständigen 1513 bis 1532. Reformation im Kontext frühneuzeitlicher Staatswerdung. Online-Edition: https://bakfj.saw-leipzig.de/print/683 [Datum des Zugriffs: 17.05.2025]
Lizenz:
Creative Commons, Namensnennung - Nicht-kommerziell - Weitergabe unter gleichen Bedingungen 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)